4. Zintuigen: een tipje van de sluier
Mogelijk denkt u dat hier een tipje van de sluier over onze zintuigen zal worden opgelicht. De boodschap hier is echter vooral dat onze zintuigen zelf slechts in staat zijn tot het oplichten van een heel klein tipje van de sluier over 'de werkelijkheid'. In tegenstelling tot wat de meeste mensen veronderstellen, namelijk dat we de wereld om ons heen waarnemen dankzij en door onze zintuigen, geven onze zintuigen ons feitelijk slechts een fractie inzicht in de wereld om ons heen. En zicht op 'het grote plaatje' blijkt vooral projectie. De hamvraag is of de projectie bewust geregisseerd wordt door het hart (Hartmensen)... of een resultaat is van een automatisch, mechanisch proces vanuit een onbewust geprogrammeerd brein (Hoofdmensen). Daar komt dan nog bij dat ons brein vanuit opgeslagen ervaringen en programma's deze summiere input vanuit onze zintuigen voortdurend verandert, aanvult, en van betekenis voorziet. Zicht op en/of inzicht in een objectieve werkelijkheid vanuit de zintuigen is daardoor op geen enkel niveau serieus mogelijk. Ofwel, zoals Dr. Phil het terecht pleegt te formuleren: 'Er bestaat geen realiteit. Er bestaat slechts perceptie.' en zoals ik al heel lang pleeg te zeggen: "Mensen denken dat ze Camera's zijn maar het leven is een groot wit canvas en we zijn allemaal Projectoren".
De ZES(!) Zintuigen:
Ogen (zien – zichtbare objecten) Projectie
Oren (horen – geluid) Selectie
Neus (ruiken – geuren) Associatief
Tong (proeven – smaken) Voorkeuren
Lichaam (voelen – objecten) Interpretatie
Hart (ervaren – bewustzijn) Monolithisch
N.B. Van oudsher is er een zeer sterke band tussen wat mensen 'zinnig' vonden (betekenis, nut, hoe het hoort) en hun zintuigen: als mensen 'dingen zagen die er niet waren', of andersom, waren deze mensen waanzinnig. Als ze dingen anders zagen dan ze werkelijk zijn waren deze mensen krankzinnig, en als ze moeite hadden om dingen te herkennen en te begrijpen waren deze mensen zwakzinnig. Zinnigheid en Zintuigen zijn tot ver in de middeleeuwen als één-op-één met elkaar verbonden beschouwd en het verband met het brein wordt feitelijk pas sinds de 20ste eeuw gelegd.