In bijna elke taal lopen de begrippen voelen
(fysiek) en voelen (emotioneel) door elkaar heen, al is het maar
omdat we hetzelfde woord gebruiken. Wat we feitelijk zintuiglijk
doorkrijgen voor 'gevoel' is (ook hier) aanzienlijk minder, en
minder van belang, dan wat wij 'daarbij voelen'; wat ons brein er
van maakt.
Een daarop aansluitende benadering van 'voelen'
is de door Frans Veldman ontwikkelde therapeutische benadering,
gebaseerd op de wetenschappelijke leer van het menselijk gevoel en
gevoelsleven, de haptonomie: "De haptotherapeut beoogt de
patiënt zich (meer) bewust te laten zijn van, en beter om te
gaan met, het eigen lichamelijk gevoel en inzicht te krijgen in de
wisselwerking tussen lichamelijk gevoel en geestelijk gevoelsleven.
Andere doelstellingen omvatten het beter leren omgaan met pijn en
doorbreken van de vicieuze cirkel die vaak optreedt bij
stress-gerelateerde pijn."
Over het algemeen beperkt ons lichamelijke voelen
zich noodzakelijk tot de meer heftige prikkels, vooral omdat wij
het grootste deel van ons 'gevoelsorgaan' plegen af te scheiden van
de wereld om ons heen, terwijl die afscheiding zelf ons voortdurend
stimuleert waardoor wij steeds minder aandacht besteden aan wat we
voelen. "Kleding maakt de man (mens)...
ongevoeliger".
1. Omslag
